| گویی فرشته مرگ در جاده‌های مواصلاتی استان ما کمین کرده تا از لحظه‌ای غفلت رانندگان و بدی آب و هوا و غیراستاندارد بودن جاده و ماشین و ده‌ها عامل دیگر استفاده کرده و خنجر خویش را در قلب و روح رانندگان و مسافران فرو برد. سال‌هاست که جامعه ایرانی و به تبع آن آذربایجان‌شرقی با پدیده شومی به نام ناامنی جاده‌ها و آمار بالای مرگ و میر ناشی از سوانح رانندگی عادت کرده است. شب و روز هم نمی‌شناسد. مسئول و غیرمسئول، کودک و جوان و پیر، پراید و شاسی‌بلند، روستایی و شهری همه و همه در برابر فرشته مرگی که اکنون در جاده‌های ما بیدارباش ایستاده فرقی نمی‌کند. مهم آن است که ما انسان‌های به غایت فراموشکاری هستیم. صحنه‌های دلخراش تصادف را می‌بینیم، در غم از دست دادن عزیزان خویش به سوگ می‌نشینیم، زمین و زمان را نفرین کرده و قول می‌دهیم که بیشتر در این جاده‌های ناامن و در داخل کابین خودروهای قاتل و رانندگان سهل‌انگار احتیاط کنیم اما فردا روز که می‌شود همه چیز را فراموش می‌کنیم، روز از نو و روزی از نو! آذربایجان‌شرقی به لحاظ واقع شدن در شاهراه ارتباطی ایران با کشورهای همسایه و ترانزیتی بودن شریان‌های آن و نیز وضعیت کوهستانی‌اش همواره با حجم عظیمی از تردد خودروهای مختلف باری و سواری و توریستی روبه‌روست. اما با وجود این اهمیت استراتژیک، متاسفانه جاده‌ها و محورهای مواصلاتی آن به تناسب افزایش تعداد خودروها و میزان سفر در این جاده‌ها افزایش نداشته است. در غیبت ارزان‌ترین و ایمن‌ترین وسیله مسافرت یعنی حمل و نقل ریلی تنها وسیله در دسترس، خودروهای سواری هستند که تاکنون در مورد نامطمئن بودن آنها سخن‌های بسیاری بر زبان عوام و خواص رانده شده اما گوش شنوایی نبوده است. محورهای مرگبار آذربایجان‌شرقی اکنون روز به روز بیشتر می‌شوند. اگر تا دیروز تنها اتوبان تبریز ـ میانه بیشترین کشته‌ها را به خود اختصاص داده بود اکنون جاده‌هایی مانند: تبریز _ اهر، تبریز ـ آذرشهر، شبستر ـ تسوج، صوفیان ـ مرند، مراغه ـ هشترود، خود به قاتلی بالفطره تبدیل شده‌اند و به سادگی آب خوردن جان می‌ستانند. در مورد تصادفات رانندگی این جاده‌ها دلایل بسیاری گفته شده اما در نهایت و فارغ از عوامل انسانی و کیفیت خودروها باید به پارامتر مهمی به نام وضعیت و کیفیت جاده‌ها اشاره کرد که متاسفانه در چند سال گذشته کمتر به توسعه و اصلاح آنها بها داده شده است. توسعه جاده‌ها و استانداردسازی آنها به تناسب پیشرفت‌های روز در سال‌های گذشته محقق نشد در حالیکه اکثر آنها برای شرایط چند دهه گذشته احداث شده بودند ماشین راه‌سازی استان ما در همان کیلومترهای اول شهر تبریز درجا زد و نتوانست به دلایل گوناگون از جمله کمبود اعتبارات و تحریم‌ها، بستر مناسب و امنی را برای خودروی شهروندان و روستائیان فراهم کند. اکنون دولت تدبیر و امید و در حالیکه نماینده آن در استان با شعار شتاب بخشیدن به توسعه، جلب سرمایه‌گذاران و اشتغالزایی روی کار آمده با چالش بزرگی روبه‌روست. از یک سو باید تلاش‌های توسعه محور را مبنای کار خویش قرار دهد و از دیگر سو بستر این توسعه را با رویکرد امکان دسترسی ساده، مطمئن و ارزان سرمایه‌گذاران در چهار سوی استان فراهم کند. شاید نتوان در کوتاه مدت و به صورت مستقل و منطقه‌ای در خصوص توسعه شبکه ریلی در استان تصمیم‌‌گیری کرد اما در مورد گسترش و اصلاح جاده‌های مواصلاتی و ایمن‌سازی آنها، نمایندگان دولت تدبیر و امید می‌توانند تدبیری شایسته اندیشیده و ضمن نجات جان هزاران مسافر و راننده در حال تردد این جاده‌ها، موتور محرکه توسعه همه بعدی و منطقی استان و شمال غرب کشور را بار دیگر روغنکاری کنند. نگارنده: محمد امین خوش نیت - فارس |  |
↧
ماشین توسعه جاده‌های آذربایجان‌شرقی نیاز به روغنکاری دارد
↧