| رقابت نفس گیر بین کشورهای مختلف جهان برای جذب سرمایه های مادی و فکری وبکارگیری آنها در توسعه و پیشرفت ، هر روز وارد مراحل جدیدی میشود. ارسال دعوت نامه به نفرات برتر کنکور ها و آزمون های علمی ، پیشنهاد پاداشهای کلان برای نخبه های ورزشی ، ارائه مشوقهای رنگارنگ برای صاحبان سرمایه ها و... همه و همه در راستای جذب حداکثری منابع مادی و فکری و استعدادهای برتر دنیا توسط کشورهای پیشرو توسعه در جهان میباشد چرا که توسعه در خلا اتفاق نمی افتد بلکه توسعه را نیروی انسانی توسعه یافته رقم میزنند. برای رسیدن به مرحله ی جذب سرمایه های خارجی نیز، طی سه گام زیر نیاز میباشد: - گام اول: جذب سرمایه های بومی و محلی (داخلی). - گام دوم: جذب سرمایه های بومی مقیم خارج . - گام سوم: جذب سرمایه های خارجی. مقام معظم رهبری نیز در یکی از فرمایشات خویش بیان فرموده اند که : " عامل مهم تشویق سرمایه گذاران خارجی به فعالیت در ایران به این است که آنان احساس کنند سرمایه گذاران داخلی با اطمینان و آسودگی خاطر در محیطی امن به فعالیت مشغولند." در سالهای اخیر ، فعالیت های سرمایه گذاری در گام اول ، شروع گردیده و در حال اجرا میباشد خصوصا با صدور فرمان جهاد اقتصادی و تعیین سیاستهای اقتصاد مقاومتی و اجرایی شدن آنها در سطح ملی ، آحاد مردم و مسئولین کشور در صدد هموار کردن مسیر برای جذب سرمایه ها میباشند. ولی آنچه در این مقاله قصد بیان آن را داریم، " گام دوم" میباشد. ایرانیان مقیم خارج که پتانسیل های زیادی درحوزه ی مالی و علمی در خود دارند و علاقه و وابستگی شدید روحی و عاطفی برای کشورشان دارند فی نفسه استعداد بالقوه ای برای کشورمان میباشند. مركز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، میزان سرمایه‌های مالی ایرانیان مقیم خارج را با استناد به نظر سازمان نخبگان كشور بالغ بر ۱۳۰۰ میلیارد دلار و ثروت ایرانیان مقیم آمریكا را به تنهایی بالغ بر ۹۰۰ میلیارد دلار ذكر كرده است. کشورمان برای رسیدن به اهداف پیش بینی شده در سند چشم انداز بیست ساله و کسب رتبه ی برتری منطقه (( در مقابل رقبایی همچون عربستان و ترکیه که هرکدام به ترتیب ۱۵۰۰ و ۲۰۰۰ میلیارد دلار تولید و سرمایه گذاری را سرلوحه خود قرار داده اند )) علاوه بر ۱۲۰۰ میلیارد دلار مجموع منابع داخلی (( که اگر برای اقتصاد تولید محور هدایت شوند ))، نیاز بی قید و شرط به حداقل ۸۰۰ میلیارد دلاراز منابع خارجی دارد که در صورت برنامه ریزی صحیح میتوان از " گام دوم " آن را تهیه نمود. ایرانیان مقیم خارج که اکثرا در دهه های پنجاه ، شصت و هفتاد مهاجرت نموده اند هم اکنون مابین سنین هفتاد تا هشتاد ساله میباشند اینان علیرغم حضورشان در خارج ، وفاداری و علاقمندی خاصی به ایران دارند خصوصا دوری از وطن ، حس وفاداری و علاقمندیشان را روز افزون نموده است بطوریکه کافی است عبارت ساده ای مثل: " بوی خوش نان تازه پخت لواش " را بگویی تا خاطراتشان از وطن در ذهنشان تداعی گشته و اشک در چشمانشان حلقه زند . اینان حاضرند به لحاظ پیوند نا گسستنی شان با وطن ، سرمایه های فکری و علمی و مالی خودشان را به ایران آورده وسبب تسریع در توسعه ی کشور شوند. نکته حائز اهمیت این است که جمهوری اسلامی ایران فقط ده سال فرصت دارد که برنامه ی ورود این گروه را فراهم نماید چرا که به مرور، تعداد اینان محدود تر میشوند وفرزندانشان که متولد خارج بوده و در مدارس ودانشگاههای خارج درس خوانده و در شرکتها و ادارات خارج مشغول بوده و با آب و نان خارج خو گرفته اند و مفهوم عبارت " نان سنگک تازه با سبزی و پنیر لیقوان " برایشان ادراکی را حاصل نمی نماید و رگ ملی آنها نسبت به پدران و مادرانشان ضعیف تر است قطعا علاقمندی کمتری به بازگشت به ایران خواهند داشت. اکنون که چنین " فرصت طلایی " در این اوضاع جهانی در اختیار کشورمان میباشد شایسته است مسئولین امر تمهیدات لازم را بیاندیشند. |  |
↧
"فرصت طلایی "
↧