| حوزه آسیب های اجتماعی پر از این موضعگیری های سیاه و سفید و خاکستری است، حتی در بین سازمان های مسئول که انگار دچار یک نوع دستپاچگی می شوند وقتی زیر پوست جامعه برایشان رو می شود و آن وقت آنها باید برای همه این زخم های سرباز کرده، مرهمی بسازند.موضوع دختران فراری یکی از این زخم هاست؛ جراحتی به بدخیمی معضل زنان خیابانی یا کودکان کار که اتفاقا دولت وجودش را همیشه پذیرفته ولی اقداماتی که تابه حال انجام داده در قد و قواره مشکل نبوده است.سازمان بهزیستی کشور شاید تنها نهاد دولتی باشد که البته مطابق وظیفه اش، برای این گروه از دختران برنامه هایی دارد از جمله خانه سلامت دختران که معمولا برای حفظ امنیت ساکنانش تابلو و نام و نشان هم ندارد.در این خانه ها دختران در معرض آسیب پذیرش می شوند، فقط در معرض آسیب نه آسیب دیده ها (زنان آسیب دیده اجتماعی به مراکز بازپروری معرفی می شوند)، دخترانی که ناامنی های محیط خانه آنها را دست به دامان کوچه و خیابان می کند.دختران بالای ۱۲ سال در این خانه ها خدمات مشاوره ای و مددکاری می گیرند و آماده بازگشت به خانه هایشان می شوند؛ البته به این شرط که خانواده هایی معقول داشته باشند و بازگشت نزد آنها برای دختر خطرساز نشود. (دختران کمتر از ۱۲ سال به مراکز شبه خانواده که ویژه کودکان بدسرپرست و بی سرپرست است فرستاده می شوند)اما در خوشبینانه ترین شرایط تعداد این مراکز حمایتی در سراسر کشور به عدد ۱۰۰ نمی رسد و پیداست در دسترس نبودن این مراکز، رسیدن به پناهگاه های امن برای آسیب دیدگان اجتماعی را تا چه اندازه دشوار می کند.بحثی که سه شنبه شب، علی ربیعی وزیر رفاه در حاشیه مراسم افطاری در شیرخوارگاه آمنه مطرح کرد نیز حول و حوش لزوم حمایت بیشتر از این افراد می چرخید، وزیری که جالب است بدانید پایان نامه دوره دکترایش را با موضوع دختران فراری نوشته است.وزیر می گفت دختر فراری را باید فردی آسیب دیده یا در معرض آسیب دانست نه مجرم یا خلافکار، او را باید کسی دید که در خانه احساس امنیت نمی کند و لازم است مورد حمایت قرار بگیرد، مثل دختری که وادار به ازدواجی ناخواسته می شود یا نوجوانی که تفاوت های بین نسلی، مانع فهمیده شدن حرف هایش در خانه می شود.ربیعی اینها را گفت تا به اعلام یک خبر برسد، خبر ساخت اولین مرکز نگهداری دختران فراری در تهران که یک نیکوکار بانی آن شده است. موضوع را که پیگیری کردیم البته معلوم شد این مرکز برخلاف اعلام خبرگزاری ها هنوز ساخته نشده و تا این لحظه فقط یک نیکوکار ۱۰ میلیارد تومان برای ساختش تعهد مالی داده، اما تا همین جا هم خوب است؛ خوب چون قرار است یک فرهنگ تغییر کند: فرهنگ انگ زنی به آسیب دیدگان اجتماعی.باید قبول کنیم که بودجه های دولتی بویژه در حوزه پرمساله بهزیستی کفاف حمایت از همه افراد آسیب دیده و در معرض آسیب را نمی دهد، اگراین را قبول کنیم آن وقت هر کدام از ما که توانی داریم، می شویم یکی مثل این نیکوکار که به قابل تحمل تر شدن زندگی دختران فراری فکر کرده، اگر هم توانی برای حمایت نداریم لااقل می شویم کسی که نمک به زخم نمی پاشد. |  |
↧
آسیب‌های اجتماعی، خیّران را کم دارد
↧