مهدی هاتفی معروف به مرد سر آهنی تبریزی گفت: اگر حمایت مالی شوم، توانایی ثبت هشت رکورد در کتاب گینس را دارم. ایسنا: مهدی هاتف افزود: رکورد دوی ۵۰ متر در کتاب گینس ۵ ثانیه است که من این مسافت را روی دستانم در ۹ ثانیه طی می کنم. وی با اشاره به توانمندی های خود اظهار کرد: با گردنم وزنه ای بالغ بر ۴۰۰ کیلوگرم را بلند می کنم و اگر حمایت شوم می توانم رکوردم را تا ۷۰۰ کیلو بالا ببرم، تا پایان سرود ملی کشورمان که حدود ۹۰ ثانیه طول می کشد به حالت افقی، پرچم می ایستم؛ تریلی ۹ تنی را با سرم تا مسافت ۲۷ متر هل می دهم؛ پله های ساختمان ۲۵ طبقه را با دست پایین می آیم ، روی دستانم کو هپیمایی می کنم و می توانم با دست یک متر بپرم. این ورزشکار تبریزی تأکید کرد: این ها همه حرکاتی هستند که فقط در دنیا من توانایی انجام آنها را دارم؛ اگر بتوانم اسپانسر پیدا کنم، پله های برج میلاد را به حالت بالانس دستانم پایین می آیم. هاتف خاطر نشان کرد: برای ثبت رکورد در کتاب گینس نیازمند کمک مالی هستم چون کفاش هستم و امکانات مالی محدودی دارم. این ورزشکار معلول در خصوص علت نقص عضو خود گفت: در ۱۱سالگی بعد از ورزش، با آب سرد دوش گرفتم که بلافاصله پاهایم فلج شدند و پزشکان عدم استفاده از واکسن در دوران کودکی را مزید بر علت دانستند ولی خدا را شکر می کنم که یکی از پاهایم بهبود یافت. هاتف در خصوص دوران بعد از معلولیتش گفت: بعد از این حادثه تلخ، دیگر برای ورزش کردن رغبت نداشتم، تا اینکه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی رشته ای به نام ورزش معلولین ایجاد شد و من هم که دیگر از پاهایم نا امید شده بودم، تصمیم گرفتم با استفاده از دستانم ورزش کنم. وی افزود: در رشته ی وزنه برداری مدال طلای کشور را به دست آوردم و در آن زمان قرار بود برای مسابقات جهانی به هلند اعزام شوم که در تهران مسموم شدم و شخص دیگری را جایگزین من کردند و در همین اواخر هم برای مسابقات المپیک پکن آماده می شدم که با بدشانسی تصادف کردم و از این مسابقات دور ماندم. هاتف سخنان خود را چنین ادامه داد: از کشورهای روسیه و آذربایجان پیشنهاد داشتم که با نام کشور آنها در مسابقات شرکت کنم، حتی شش ماه در این دو کشور اقامت داشتم، اما غیرتم اجازه نداد که پیراهن کشور دیگری را بر تن کنم و به خاطر وطنم از پیشنهاد های وسوسه انگیز آنها گذشتم. مرد سر آهنی در مورد حمایت مسولان از وی گفت: به پایان دوران حرفه ای نزدیک می شوم و فقط می خواهم کمکم کنند تا رکورد هایم را در گینس به ثبت رسانم. وی یادآور شد: در این مدت هیچ کس از من حمایت نکرد و من برای تامین معاش خانواده بیشتر به کار پزداختم هم مانده بودم ورزش کنم یا خرج خانواده ام را دربیاورم، ولی باز هم دیر نیست اگر حمایت شوم افتخارات زیادی را برای کشورم به ارمغان می آور مهدی هاتف در پایان سخنانش از همه ی افرادی که برایش زحمت کشیده اند به خصوص مربی وی جواد اسدی قدردانی کرد.