| بهار؛ زیباترین و پرمعناترین فصل خداوند مهربان است، فصلی که آغازگر زندگی دوباره طبیعت است. بهار درسهای زیادی برای ما دارد؛ درس هایی که می تواند مسیر زندگیمان را به سوی باور هرچه بیشتر روز رستاخیز قرار دهد تا یادمان نرود که خدای زنده کننده دوباره طبیعت، روزی ما را هم بعد مرگ زنده خواهد کرد تا پاسخگوی اعمالمان در این دنیا باشیم. چند روزی بیشتر به پایان زمستان نمانده است، بهاری که می آید می تواند سرآغازی معنوی تر بر باورهای قلبی مان باشد؛ سرآغازی که شناخت و باور ما را به وجود خداوند بیشتر و بیشتر کند. این روزها همه ما در انتظار سال نو هستیم؛ سال نویی که بارها و بارها برایمان تکرار شده ولی شاید خیلی کم تلاش کرده ایم تا با آغاز هر سال جدید، باورهای قلبی خود را تازه تر و خدایی تر کنیم. بهار آغوش گرم خود را برای ما باز کرده و این ما هستیم که باید به این آغوش گرم، رنگ معنویت ببخشیم تا از گرمایی چند برابر بهره مند شویم. با آغاز بهار، زندگی تازه روح و روان ما هم بار دیگر همچون سالهای قبل آغاز خواهد شد؛ آغازی که خوب و بد بودنش بیشتر دست خود ما است، شاید در این دنیای مادی با وجود این همه مشکلات اقتصادی و غیره، شروعی معنوی با یاد و نفوذ هر چه بیشتر خدا در قلبهایمان به نظر سخت بیاید ولی این سختی ما را به راحتی ابدی خواهد رساند.... وقتی از همه چیز خسته و دلگیر می شویم، یک آغوش گرم، آن هم آغوش گرم مادر، می تواند بهترین مرهم برای دردهایمان باشد؛ آغوش گرم بهار هم فرصتی است تا از دعوت و آغوش گرم خداوند هم که مهربانترین مهربانان است، بهره مند شویم؛ البته اگر آغازی خوب با آغاز بهار داشته باشیم. |  |
↧
آغوش گرم بهار!
↧